98. Het blootstraatje, meer dan een stand

Utrecht, 15 januari 2023

Het was geen vanzelfsprekende beslissing om een stand te huren op de vakantiebeurs in Utrecht. Het was wikken en wegen, kosten-baten tegenover elkaar plaatsen, en dat allemaal nog bemoeilijkt omdat het de eerste keer zou zijn. Komen er rechtstreekse boekingen uit voort? Is het enkel zaaien? Is er überhaupt échte interesse?

Maar, als gezond bedrijf – want dat zijn we ook natuurlijk – moet je groeien en andere markten aanboren. (lees : nieuwe gasten bereiken) Het is fantastisch leuk om heel veel terugkerende gasten te hebben, maar het is ook heel fijn om nieuwe mensen te leren kennen. Dat houdt je alert, scherpt je toekomst-denken aan. Dit puur vanuit het perspectief van het bedrijfje Lavinia bekeken dan.

En dan is er dat andere verhaal van Lavinia Naturist Resort, het verhaal van “genieten met al je zintuigen”, van het “ont-zorgen”, van het “smeden van banden”, van het “samenzijn met gelijkgestemden, onbevangen, blootgewoon, van jezelf kunnen zijn”.

En laat dat nu net het verhaal zijn dat we niet hadden verwacht te kunnen vinden op de beurs.
Ja, we hadden veel onmiddellijke boekingen, en ja, er zitten nog wel wat boekingen in de pipeline. En ja, we creëerden wat meer naambekendheid, meer zichtbaarheid.

Maar bovenal hebben we ontelbaar veel boeiende en mooie mensen ontmoet. Mensen die we al dan niet ooit als gasten zullen ontvangen. Benieuwd als we zijn, om met hen aan het diner in Lavinia te zitten en hun verhalen te horen.

Maar ook collega´s zoals Martine en Pierre van Grottamiranda, mensen van Costa Natura, de mensen van het NFN en de FBN. Stuk voor stuk mensen met een oprecht hart voor naturisme en de leefwereld van naturisten. Mensen die net als wij dag in dag uit verbonden zijn en zich inzetten om de naturistische idee uit de taboe sfeer te halen.

Maar wat de vakantiebeurs écht een sublieme ervaring gaf, waren de vele bezoekende – oneerbiedig gezegd – “ex-gasten”. We vielen van de ene in de andere verbazing met elk bezoek van mensen die we ooit te gast hadden. Belgen die speciaal kwamen overgewaaid tot in Utrecht om ons te ontmoeten en er een weekendje aan breiden, ondanks het regenweer. Mensen die vlakbij Utrecht wonen, en spontaan voorstelden om ons op zondag avond op te halen aan het beursgebouw en naar de luchthaven te brengen, “want met al die koffers op de trein in dat regenweer is echt gekkenwerk”, en dat voor een rit van 40 minuten enkel. Gewoon, zomaar, en met veel plezier.

De groep mensen die vorige zomer samen te gast was in Lavinia, elkaar voordien nooit hadden ontmoet, en elkaar vonden, en die spontaan afspraken om elkaar en ons op de beurs te ontmoeten en een etentje organiseerden. Met zijn elven, door de gure avond, op pad naar een gezellig restaurantje. Heerlijk genieten van lekker eten en drinken en lachen en gekscheren. Hoe mooi kan het zijn?

’s Avonds, na het gezellig etentje, spontaan naar je air bnb gebracht worden, en de dag erna weer een ander koppel dat onze bagage komen oppikken om naar de beurs te brengen, zodat we geen half uur te voet met 5 koffers moesten zeulen om op de beurs te raken.

Er zit alleen maar een dikke smile op ons gezicht bij zoveel warmte en spontaniteit, zoveel vriendschap van mensen die je voordien niet kende… Het zijn warme en échte banden. En misschien zijn ze niet voor eeuwig. Maar dat hoeft ook niet. Ze komen op onze weg, en wij zijn er ontzettend dankbaar voor. Het is een rijkdom die we omarmen en die ons energie voor duizend geeft.

Het Blootstraatje was een enorme verrijking. Uitgeput vlogen we dag op dag vier jaar na onze eerste intrek in ons paradijsje in San Vicente del Raspeig terug naar huis, onze thuis. Terug naar de zon, de blauwe hemel en de warmte.

Hasta Luego

Annemie ofte Ana