95. Tv ster voor 20 seconden

Lavinia, 29 november 2022

Het voorbije weekend stond totaal onverwacht weer op zijn kop. Terwijl we verschillende deadlines tegelijk proberen te halen, lijkt het of er alleen maar deadlines bijkomen. Soms lijkt ons leven een aaneenschakeling van rennen tegen de klok.

Maar goed, vrijdagmiddag kregen we een telefoontje van de Spaanse televisie met de vraag of ze op zaterdagochtend, jawel nog geen 24 u later, konden langskomen voor een interview voor de Valenciaanse zender. Het zou gaan over naturisme, en ze wilden een accommodatie interviewen die nakations biedt. Mooi, dachten we, alle gratis promotie is mooi meegenomen, toch? Zeker naar het Spaanse publiek toe, want die vinden om de een of andere reden de weg naar ons resort niet zo makkelijk als we kijken naar de herkomst van onze gasten.

Gelukkig was Joey nog net hier, zodat hij nog even het zwembad terug open kon leggen. Niet ideaal qua timing voor een bezoek van een televisieploeg op een moment dat er allerhande klussen gebeuren en er her en der bouwmateriaal ligt. Dus was het alle hens aan dek om alles een beetje toonbaar te maken. Alles wat binnen stond voor de wintermaanden, werd nu weer bovengehaald en uitgestald rond het zwembad : hangmat, parasol, ligbedjes…

Bovendien kwam onze eerste shift vrijwilligers zondag ochtend aan – weliswaar slechts één koppel – en ook daarvoor dienden we een villa klaar te maken na een leegstand van een maand. Op zaterdagmiddag zouden ze komen. Op de valreep was alles in gereedheid gebracht. Het was best wel spannend. Omdat onze siësta heilig is – hoe Spaans kun je worden in 4 jaar? -, en we om 14 u nog niemand hadden gezien, stuurden we een berichtje met de vraag naar de planning. Het zou niet meer lukken die dag, maar ze wilden graag zondagvoormiddag komen. Er waren zaken tussengekomen die op dat moment belangrijker waren. Tiens, klinkt bekend 😉

We wisten in ieder geval waar we stonden, en konden rustig onze namiddag en avond inplannen zoals we wilden. We waren ons net aan het installeren voor een gezellige avond op de bank voor het haardvuur toen om 19 u een telefoontje van de reporter kwam met de vraag of ze nu konden komen. Binnen een kwartiertje zouden ze er aan komen. Dus terug alles laten vallen, de bar gezellig maken met kaarsjes en lampjes, onze Lavinia t-shirts aantrekken, want het was nu of niet meer, want zondag was voor hen geen optie meer.

Een kwartier later stond de reporter met dito microfoon en zijn cameraman aan de poort. De verklaring voor hun bezoek : in Valencia was een man opgepakt en voor de rechter moeten verschijnen omdat hij naakt op straat liep. Je moet weten dat naaktlopen in Spanje een recht is, dus volgens de wet kan het ook op straat, behalve wanneer er specifieke lokale regelgeving rond bestaat zoals in Barcelona. De man daagde nota bene naakt aan de rechtbank op om een statement te maken en werd de toegang  geweigerd.

Ze wilden ons standpunt over het naturisme daarop horen als uitbaters van een naturistisch resort. Het interview duurde wel een half uur : eerst ik en daarna Wim, in het Spaans, en een deeltje in het Frans. Posities werden bepaald door de cameraman, er stond een fel spotlicht bovenop zijn camera en rond de microfoon prijkte Á Punt.

Helemaal echt, en niet eenvoudig als je verre van vlot Spaans praat. Maar zij vonden het geen probleem. We wilden echt ook wel een stuk van Lavinia laten zien, en met wat moeite konden we ze tot in een villa krijgen om daar een stukje te filmen. Het zwembad dat Wim en Joey in alle haast eerder openlegden lag erbij, badend in het licht. Maar daar hadden ze geen interesse in. ☹

Vol spanning zochten we zondagmiddag de website van À Punt – de zender – af om ‘ons interview’ te zien. Het bleek natuurlijk bijzonder kort, en Wim kwam zelfs niet aan het woord ☹. Het was dan ook een programma met een aaneenrijging van faits divers die kort onder de aandacht gebracht werden en becommentarieerd werden door mensen die op een of andere manier een link met het thema hadden. Maar toch, Lavinia kwam toch in het nieuws voor een kijkerspubliek van ongeveer 175.000. In het Spaans nota bene. Blijkbaar is mijn Spaans toch niet al te best, want voortaan ga ik door het leven als “Dana”. Wel grappig.  Weer een ervaring rijker. En wie weet volgt er wel een boeking uit?

We kunnen ons nu weer concentreren op de orde van de dag en dat dank zij ons versgebakken, hardwerkende en sympathieke vrijwilligerskoppel dat ons gedurende een week komt ondersteunen door heel veel werk uit onze handen te nemen. We genieten van het gezellige ontbijt samen in de ochtend en het diner met een glas wijn onder nieuwe vrienden. Heerlijk toch!

Hasta luego!

Annemie ofte Ana

Voor wie het volledige nieuws stukje wil zien : Kijk hier (enkel Valenciaans gesproken)