96. Kerstnacht onder de sterrenhemel

Lavinia, 24 december 2022

Hoe bevreemdend ik het toch nog steeds vind na 4 jaar, Kerst vieren in de volle zon, in temperaturen van 25 graden in de schaduw (=50 graden in de zon), echt waar. Mij hoor je niet klagen, integendeel. Het is heerlijk genieten van die warme stralen op onze naakte huid, die alweer een mooi bruin kleurtje krijgt. Je hoeft niet te smeren, want de UV is nu heel laag. Wat kan het leven heerlijk zijn. Het is niet echt lief misschien, maar ik kon het gisteren toch niet laten om aan een paar geliefden een foto van de thermometer te sturen… Sorry hiervoor…

We hebben besloten om vandaag écht eens 24 uur vrij te nemen, geen mails te beantwoorden, even de deadline voor het nieuwe jaar los te laten. Het is gewoon net even anders als je weet dat je de wekker niet hoeft te zetten voor je aan je siësta op de cabana begint. Je moét niet opstaan, niets moet en niemand verlangt iets van je. Vakantie heet dat, niet?
En toch zijn we deze ochtend wel even naar de doe-het-zelf-zaak gereden omdat het rustig zou zijn. Maar daar bleef het dan ook bij.
We hebben net onze middagdutje achter de rug. Ik zit heerlijk in mijn ‘ei’ op ons net aangelegde privé terras – dank je wel Joey 😉- te schommelen met zicht op zee.

Ik geniet wel van die vrijheid, want de laatste drie weken voelen we ons behoorlijk opgesloten in huis. Gewoonlijk staan alle deuren open, en heb ik altijd frisse lucht nodig. Nu moeten we alles goed afsluiten en ervoor zorgen dat er nooit een deur blijft open staan, want… Billie, onze rosse kater heeft zijn pootje gebroken en mag niet klimmen en springen – en vooral niet op grote hoogtes. En laat hem nu net een enorme jager zijn, die het zalig vindt in zijn privé speeltuin, zijnde onze grote tuin. Zijn pootje zat helemaal stevig ingepakt met een soort tape. Die heeft het nog geen week volgehouden, en de tweede nog geen 36 uur.

Hij had er meer dan genoeg van, en likte de hele tijd het verband omdat het hem hinderde. Het schurend geluid van zijn rasp-tong over de tape voorspelde niet veel goeds, dat wisten we. Ook de dierenarts heeft het opgegeven want “hij geneest vlot” en rent alweer – hetzij mankend – vrolijk achter zijn broertje Bollie aan, en neemt er bovendien nog een extra risico bij, door steevast een aanval van bovenaf te plannen. Billie leek in het begin wel wat neerslachtig, hij sliep de hele tijd, en probeerde weg te komen. Maar ondertussen heeft hij zich wel wat gesetteld in zijn situatie en is hij zowaar een ‘vensterbankpoes’ geworden. Gezellig is dat wel. Gisteren kreeg ik plots in de gaten dat hij vaak van de ene kamer naar de andere gaat om telkens op een andere vensterbank te springen. De reden lijkt wel dat hij dan Bollie in de gaten kan houden, want die kan niet snel genoeg weer buiten zijn. We vermoeden dat ‘de rosse’ zijn territorium heeft afgegrensd in huis, en niet meer duldt dat zijn broertje daar binnen treedt. Behalve op zíjn regels. Het is dus telkens een gevecht tussen de twee, beginnend met gestoei, maar altijd eindigend in een kat die jankend te kennen geeft dat hij het niet meer zo tof vindt. Dat belooft. We hebben nu al het plan om na het verplichte huisarrest, de rollen om te keren, zodat Bollie terug rustig zijn plekje in huis kan vinden.

Ik ben dus dolgelukkig dat ik wél buiten kan. Vanavond palmen we het vernieuwde dakterras van de Penthouse in en schikken we het daar oergezellig te maken met ons tweetjes. Een beetje tijd voor elkaar mag wel, na de enorme drukte van de voorbije maanden. Jawel, extreem druk. De ene deadline volgt de andere op, zelfs niet, ze overlappen mekaar gewoon.
Maar vanavond is het we-time. De vuurkorf, de terrasverwarmer, een dekentje voor de avond kou, het gourmetstelletje en een lekker wijntje. Genieten van het mooiste uitzicht vanuit Lavinia, op het kasteel Santa Barbara van Alicante en de vele lichtjes in de stad. En wellicht slapen we ook buiten onder de sterrenhemel, dat is alvast het plan. Ik kijk er nu al reikhalzend naar uit, terwijl Wim al aardig in de weer is om alles naar boven te hijsen.

Ik wens alvast alle lezers en alle gasten, vrienden en familie nu al een fijne Kerst toe. Geniet van elkaar en van het leven,

Vive la vida!

Annemie ofte Ana