99. Kleur, vogelgezang, ik hoor de lente al !

Lavinia,  5 maart 2023

Gisteren ging ik alvast naar de plantenzaak om jonge groenteplantjes te kopen. We willen toch wel heel graag verse bio-groenten kunnen voorschotelen aan onze gasten. En graag zo snel mogelijk. De tuinman was ook al lekker in de weer om de grond voor te bereiden op de komst van zijn nieuwe bewoners, met een hoop vitaminen (dank je wel geiten voor jullie kakjes 😊), vers omgewoelde aarde, en het voorzien van de broodnodige irrigatiekanalen.

Het was gezellig druk in de plantenzaak, het hondje des huizes kwam me vrolijk kwispelend tegemoet op de parking. Ik had er echt zin in. De voorbije winter was buitengewoon koud in Spanje. Het bleef dan wel heel erg droog, maar af en toe was het grauw en guur. We haalden zelfs een minimum temperatuur van 3 graden. Dit zijn we echt niet gewoon. Overdag haalde het dan maar een tiental graden. Ook de Spanjaarden vonden het berekoud. Terwijl ik vorig jaar nog vrolijk in mijn blootje rondliep, bleef ik nu net als Wim gehuld in een warme trui, lange broek en kousen. De gasten die in februari hier verbleven, waren ofwel echte stoere mensen, ofwel zo gehard door de kou in Nederland, dat ze toch elk graantje zon meepikten op hun blote huid. Ik voel me meer en meer een echte Spaanse.

Ik had al onmiddellijk mijn oog laten vallen op de verse kruiden, die er ongelooflijk aantrekkelijk uitzagen in hun fris groene bladeren. Ik móet dan ook echt even met mijn hand over hun bolletje aaien, zodat ze hun typische geuren afgeven. Heerlijk. Ik waan me al in de keuken, druk doende met verse kruiden. Wat hou ik van verse kruiden, met hun aroma’s die niemand onberoerd laten, of ben ik de enige? Ik vind het zalig om – als ik net kruiden uit de tuin knipte – even langs onze gasten te gaan en ze te laten ruiken aan die rijkdom uit onze tuin. Lavinia is altijd een beetje genieten met al je zintuigen 😉

Mijn kar had ik al gauw volgestouwd met een voorraadje van die heerlijkheden. Tot mijn teleurstelling was ik nog een weekje te vroeg, en waren er nog geen groentestekken. Ik liet me wel verleiden tot het kopen van aspergewortels – groene asperges welleswaar. Ik ben benieuwd of ze het doen. Ik had nu eenmaal mijn zinnen op de lente gezet, dus moest en zou ik plantjes meebrengen. Ze verkochten er de meest vrolijk gekleurde bloemetjes, en ik liet me éven vrolijk gaan in de aanschaf ervan. Iedereen leek wel goed gezind. Een señorita sprak me aan en uitte haar verwondering over de goede keuze die ik maakte. Ze werd er “instant gelukkig van”. Ik inspireerde haar blijkbaar, want hoewel ze eigenlijk aan de beurt was om af te rekenen, schoot ze rechtsomkeer, richting serre met de bloemetjes, haar man verbouwereerd en ietwat verontwaardigd achterlatend. Het kon haar niet deren om dan maar wat langer te moeten wachten tot het vrouwtje van de winkel alles uit mijn kar had opgeteld en afgerekend. Nog op de goede ouderwetse manier : op een achteloos papiertje wat cijfertjes neergekrabbeld, streep eronder en in een ratelend Spaans alles optellend – net als in school. Met een glimlach kwam de señorita met twee identieke plantjes als ik had, terug bij haar man. Ik hoorde hem even morren omdat zij haar beurt had verspeeld. Ach, het is toch lente ?

Ook onze gasten geven ons dat lente gevoel. Eén koppel – waarvan de man de waardige leeftijd van 85 heeft – is echt hilarisch. Ze zijn uitermate vermakelijk, luisteren als geen ander, en zijn zo modern en hip in gedachten, dat je ons leeftijdsverschil gewoon vergeet. Het was weer even geleden, dat urenlang tafelen met de gasten, terwijl je kaken pijn doen van het lachen. Ja, ook in Lavinia is de lente weer begonnen. We kijken ernaar uit om alle gasten weer te ontvangen en nieuwe mensen te ontmoeten.

O ja, ik vergeet het nog helemaal : we hebben drie kleine egeltjes in de tuin ! Wim maakte er dit allerschattigste filmpje van !

Hasta luego !

Ana