De eindrace

Lavinia, donderdag 5 maart 2020

Het is weer een hectische eindspurt om alles tijdig klaar te krijgen vooraleer de eerste gasten aankomen op zaterdag.

Is het ooit anders ? Ook al zijn we 4 maand dicht gebleven, en hebben we amper tijd voor onszelf genomen, toch blijkt dat de tijd ons altijd inhaalt. Maar ik heb er goede moed op. We halen het zeker. Het is alle hens aan dek, de poetsdienst heeft hier nu een vaste stek en laat haar materiaal hier nu altijd staan. Marta, de ‘boss herself’,  komt exclusief voor ons poetsen, waar ik heel blij om ben. We hebben namelijk al een leuke band opgebouwd en weten we wat we aan elkaar hebben.

Ze denkt mee na over planningen en aanpak, werkt een agenda-systeem uit, en noem maar op. Lavinia krijgt voorrang op andere klanten -😊- wat ik een hele eer vind. Hierdoor kan ze zich ook flexibeler opstellen voor eventuele wijzigingen, last-minute boekingen, late check-outs enz. Wat een heerlijke vrouw ! Alleen jammer dat haar man, een echte teddybeer- nu veel minder zal komen omdat hij de regio Benidorm zal verzorgen. Straks komt ze alle ramen van de gemeenschappelijke ruimtes poetsen, en vrijdag brengt ze een extra mannetje mee om de paadjes en buitenomgeving wat netter te maken.

Natuurlijk heeft het de laatste dagen weer hevig gewaaid met alle gevolgen vandien. De tuin en de paden liggen bedolven onder de bladeren en kleine takjes. In België zou zoiets al gauw als ‘code oranje’ benoemd worden, een alarmnummer ten dienste gesteld worden, en iedereen aangemaand worden om binnen te blijven. Hier wéét je gewoon dat je best binnen blijft, toch als je niet zomaar opgetild wil worden door een hevige windstoot om enkele meters verder hard neergepoot te worden. Zo heeft de Mimosa boom die tijdens de vorige storm beschadigd was, het nu helemaal begeven en moet die met de grond gelijk gemaakt worden. Net nu hij prachtig in bloei stond. Zonde, echt spijtig.

Morgen komen de tuinmannen dit werkje opknappen en zullen ze de andere nieuwe fruitbomen een definitieve plaats geven. Bovendien maken ze mijn groentetuintje tip top in orde en zetten ze me op weg om te planten. Ik ben echt reuzebenieuwd wat dat zal geven, want ik heb het nog nooit gedaan.

Ik zag mijn papa wel zijn hele leven zelf groenten kweken, en mama ijverig groenten snijden in de tuin om later in te vriezen. Eigenlijk zei het me nooit veel, maar nu vind ik de idee wel heerlijk. Misschien kreeg ik toch meer met de paplepel mee dan ik vermoedde? Ik ben reuzeblij met onze fruitbomen die nu volop appelsienen, mandarijnen en citroenen dragen. Ik geniet van de heerlijke, sappige vruchten. Nooit at ik sinaasappels met zoveel smaak, dit is zo bijzonder, want geef toe, een sinaasappel vers van de boom in België, vind je niet. De andere fruitbomen pronken al trots met hun heerlijk geurende bloesems en zullen weldra lekkere vruchten geven : kaki’s, granaatappels, limoenen, vijgen, olijven, en de andere schieten mij even niet te binnen. Onze tuin heeft er ineens een ander cachet door gekregen ! Nog meer Zuiders, voor zover dat nog kon.

Ondertussen is ook de jacuzzi helemaal klaar en ligt er een nieuw terras rond. Het is ontzettend mooi geworden vinden we zelf. Ook de nieuwe muur is helemaal klaar. Vanavond komen de werkmannen eindelijk hun materiaal halen, zodat we niet meer op de betonmolen hoeven te kijken als we in de jacuzzi liggen te genieten van de weldoende massage. Ze ruimen de rest van het steenpuin op, en dan kan eindelijk alles nog eens afgespoten worden met de hoge drukreiniger… Gezien het uitzonderlijk mooie weer -gisteren moest ik de thermometer uit de zon halen omdat ik bang was dat hij zou springen want hij gaf meer dan 50 graden aan- zal dit een leuk werkje worden.

De lavanderia, zeg maar linnenkamer, wasplaats en voorraadruimte is eindelijk netjes ingericht en we hebben er zelfs een reuzegrote strijktafel bij van twee bij één, zodat Marta makkelijker de lakens kan strijken. Alle voorraad staat netjes geschikt en er is een extra diepvries.

Ik heb wat gemengde gevoelens wat betreft de start van het seizoen. Het lijkt of het er veel te snel is, maar tegelijk ik kan niet wachten tot het begint, en we weer happy people zien genieten en relaxen in onze accommodatie. Ik verlang ernaar om weer te luisteren naar de boeiende verhalen, nieuwe mensen te leren kennen. Om die uitzonderlijke ontmoetingen weer te mogen beleven, in onze oase hier op de heuvel. Vanaf zaterdag tot eind september hebben we welgeteld 3 dagen in augustus waarin we geen enkele gast hebben. Enkel in april zijn we een weekje dicht om mijn kinderen en vrienden te ontvangen, en een beetje vakantie tussendoor te nemen. Het zal dus best wel pittig worden. Wie had dat ooit vermoed toen we een jaar geleden nog volop in de verbouwingen zaten? Ik in ieder geval niet. Want het blijft uiteindelijk een gok, omdat je nooit weet of je iets uitbouwt waar mensen inderdaad nood aan hebben. Je kunt zelf wel overtuigd zijn van wel, maar het blijft afwachten of er inderdaad ook gasten komen. Ik moet zeggen dat dit het sublieme werk van Wim is, die echt een krak is op vlak van marketing en het gebruik van digitale media. Hij pakt dit heel erg professioneel aan, en vooral ook op een heel menselijke en warme manier. We zijn niet de business mensen die een zaak uitbouwen voor de winsten. Neen, we zijn vakantiemakers met als hoogste doel een uitzonderlijke vakantie aan te bieden aan onze gasten. Gasten die voor ons kiezen omdat ze zich hier thuis zouden voelen. We willen geen onpersoonlijk hotel zijn, geen stijve b&b waar alles gelikt en perfect verloopt. We willen vooral ‘gewoon’ doen, gewone mensen zijn onder onze gasten. We vinden het belangrijk om persoonlijk contact te hebben met wie hier vakantie viert, en willen ze dit niet, dan kan dat ook. We willen gezelligheid uitstralen, een huiselijk gevoel, waar mensen thuiskomen. En bovenal willen we hier zelf van genieten. Het is een levensstijl, een ‘way of life’ die voor ons heel natuurlijk aanvoelt. Hoe heerlijk klinkt het als mensen na een maaltijd op het terras zeggen “we gaan naar huis”, en dan zakken ze af naar ‘hun’ villa. Het klinkt als muziek in de oren als dat gezegd wordt, want daar doen we het voor. Ik ben benieuwd naar de mensen die het startschot van ons seizoen geven. En natuurlijk naar alle andere gasten die dit jaar komen. De variëteit is wat groter geworden, er zijn meer Belgen, zelfs onze eerste echte Spaanse gast ooit, verwachten we in juli. Blijkbaar hebben de Spanjaarden ons tot nu toe nog niet gevonden.

We zijn ook benieuwd of onze dagpas een succes zal zijn. Wim had het idee uitgewerkt dat wanneer het niet volgeboekt is, mensen uit de wijde buurt, hier een volledige dag gebruik kunnen maken van de faciliteiten. Naakt vanzelfsprekend, net zoals je in België naar een openbare sauna gaat, maar dan veel kleinschaliger. Om ervoor te zorgen dat het ten allen tijde rustig blijft en niet overvol gaat zitten -van optimisme gesproken 😊- moeten mensen vooraf inschrijven, en laten we nooit meer dagpassen toe dan onze totale capaciteit. 14 mensen maximum in totaal, gasten en dagjesmensen samen.

In mei verwachten we nog hoog bezoek van iemand van de geschreven pers, maar meer kunnen we hierover niet kwijt. Het blijft een verrassing, waarover later uiteraard meer 😉.

Het belooft dus een heel erg boeiend jaar te worden

Aprovecha el día! (pluk de dag!)

Hasta luego, Annemie ofte Ana