Dos Hermanos

Spanje, 7 april 2019

Deze woensdag zijn mijn tweelingbroers aangekomen in Lavinia. Zij zijn de eersten die onze accommodatie als het ware komen testen. Het was voor mij een enorme stress om hun huisje klaar te krijgen. Want de laatste dagen moest er toch nog vrij veel gebeuren, schilderen, meubels in elkaar steken, en vooral kuisen. Probleem is alleen dat stof zo hardnekkig is, en het lijkt alsof het nooit proper raakt. We mogen ons gelukkig prijzen dat we -naar een idee van Wim- een family-fools- en friends periode hebben voorzien. Op die manier kunnen familie en hechte vrienden ons komen bezoeken voor het seizoen begint, en met eigen zintuigen ervaren hoe het leven hier is, hoe vakantie hier ervaren kan worden. Maar bovenal kunnen wij zo enorm veel leren van hun ervaringen, hun kritische blik, want zij kruipen op dat moment in de huid van de gast. We merken dat we zelf zo heel erg in ons project leven, en zo’n eigen visie ontwikkeld hebben, dat we soms blind zijn voor kleine, maar o zo belangrijke zaken. Ik merk alleen dat ik vanuit mijn perfectionisme moeite heb met het horen van kritiek. Ik moet mezelf verbeteren, het is geen kritiek, ík ervaar het als kritiek. En vind het moeilijk om het om te buigen naar zelfreflectie en groei in onze aanpak van de dingen. Het is toch wel vreemd hoe het beestje dat diep in je zit, gegroeid vanuit ervaringen als kind en de ontwikkeling tot volwassene onderhuids blijft vreten aan je gedachten. Ik moet de emotionele ervaring actief wegduwen naar een niveau dat mijn denken niet vertroebelt. Ik moet rationeel redeneren, en conclusies trekken die enkel maar de gasten ten goede komen. Want, het is moeilijk om niet steeds vanuit je eigen verwachtingen en vakantie-ervaringen te starten om te bepalen welke weg je uitgaat.

Ons grootste doel is onze gasten een zalige ervaring te bieden, en gezien de diversiteit van mensen en verwachtingen, moet je breed denken.  Net daarom heeft Wim deze try-out bedacht. Om te leren, om de meest ideale koers uit te stippelen. Hij gaat daar anders mee om, hij zuigt de informatie op, alles wat gezegd wordt, en nadien zal hij alle ideeën, opmerkingen en ervaringen bundelen, synthetiseren en dan pas koers bepalen. Hij heeft gewoon het geduld, terwijl ik direct alles wil aanpakken wat maar verbetering kan zijn. Bij wijze van spreken zou ik direct naar de winkel rennen om toch maar te gaan kopen wat men vraagt en iedereen ter wille te zijn. Natuurlijk is dit niet de bedoeling, het is onmogelijk om iedereen altijd en overal tevreden te stellen. Ik vrees dat dat de aard van het beestje in mij is…

De ‘kleintjes’ zoals ik mijn tweelingbroers oneerbiedig noem zoals ze als kind genoemd werden, helpen ons met het plannen van een aantal activiteiten die ze zelf heel leuk vinden, en waarvan ze bij ons ‘verslag’ uitbrengen en van foto’s voorzien. Op die manier krijgen we van hen de prospectie op een aantal fronten van activiteiten die we niet zelf kunnen doen. Ofwel omwille van gebrek aan tijd, maar meer nog uit gebrek aan fysieke mogelijkheden. Zo zijn ze met hun tweetjes een mooie mountainbike route gaan maken, en een hele toffe en avontuurlijke wandeling. Leuk om zien dat de twee broers erin opgaan om op zoek te gaan naar de juiste fiets en helm, de mooiste wandelingen en dit reeds op voorhand hadden geregeld. Uiteraard nemen wij hun ervaringen mee, en leggen contacten met de verhuurders van het materiaal om tot een eventuele samenwerking te komen. Eén van de broers is heel gepassioneerd als het op koken aankomt. Hij heeft dan ook voor een lekkere barbecue gezorgd, bij wijze van uittesten van de nieuwe gas-bbq, waar we nogal laat aan begonnen. Uiteindelijk zijn we pas om 23 u beginnen eten. Want ook dat is belangrijk natuurlijk, de juiste ingrediënten uitzoeken, creatief zijn. Ook hierin is hij gepassioneerd. Het was zalig om nog eens bij te praten, gewoon als broers en zus, ongedwongen samenzijn, heerlijk eerlijk zijn, discussiëren over alles en nog wat.

Gisteren zijn dan de dames, mijn liefste schoonzusjes, achterna gekomen met de niños. Uiteraard legde ik de lat bij mezelf nog eens zo hoog, want vrouwen hebben natuurlijk ook oog voor decoratie, voor inrichting, voor praktische zaken, en noem maar op. Karien heeft namelijk ons volledige concept bedacht qua moodkleuren voor zowel de website als de inrichting van de huisjes, en heeft ons o zo mooie logo ontworpen. Alles tot in detail vormt een mooie eenheid en heeft een eigen betekenis. Ik doe alle moeite om haar prachtig ontwerp en idee in de praktijk uit te werken bij het kiezen van verfkleuren, kaders, servies, parasols, handdoeken, enzovoort. Het is dan ook super dat ze het ook in realiteit kan voelen, zien, ervaren en mee kan bedenken, samen met Evelyne, mijn andere schoonzus, waar welk kader moet hangen, hoe de meubeltjes in de ruimte moeten staan, enzovoort. Gisteren zijn we samen gaan ‘shoppen’ in een van de ontelbare Chinese winkels hier. En onvoorstelbaar maar ze hadden de zachtste pantoffeltjes bij, nota bene idem als de cadeaucheque van Lavinia !

Ik heb ervan genoten, net alsof ik de zusjes had waar ik mijn hele kindertijd en jeugd van droomde. Ik voel me zo heel erg dankbaar, zo warm en blij voor zoveel liefde en warmte. Voor het eerst sedert we hier zijn, voelt het als vakantie, gun ik mezelf even rust, even tijd om alles los te laten en te genieten.

Gisterenavond zijn we samen naar een Italiaan gaan eten, hebben we gelachen, genoten. En vanochtend, na een heerlijke nachtrust kreeg ik de ingeving om een verwenontbijtje te organiseren. Ik had nog appelsientjes, eitjes en vers gebakken noten-rozijnen brood. Het werd een gezellig familie-gebeuren, in pyjama, in de veranda van Casa Melodía, het torenhuisje. Zalig genieten, van de tijd zonder klok, zonder het gevoel van stress, zonder het gevoel dat ik bezig moet zijn. Het was ellenlang geleden dat ik dat nog eens mocht ervaren, en het doet onnoemelijk goed. Ik heb dan ook prompt besloten dat ik vandaag enkel geniet. Dus ben ik mee gaan wandelen, en heb ik lekker in de zon gelegen aan ons eigenste zwembad, zelfs in het water op een matras! Zalig paradijs in eigen huis!

Onze bedoeling is om een eigen aperitief-cocktail van het huis aan te bieden. Gezien de beide broers hier heel creatief zijn, hebben we er een workshop van gemaakt. T’is te zeggen, de broers creëren, wij proeven, becommentariëren en genieten van een tapas. Smaken vergelijken, en genieten.

Dit is wat we onze gasten willen geven, de kans om te genieten zonder meer, zonder ‘moeten’. Ik word alleen maar bevestigd in wat ik al veel langer weet, dat ik zelf enorm geniet van het bieden van die kansen aan anderen om zelf te genieten. Het is een vreemd gevoel dat er nu mensen in de huisjes wonen, in de ligzetels liggen, ontwaken en ontbijten, handdoeken te drogen hangen, dat hun eigen spullen in onze huisjes liggen. Ook al is het dan familie, het geeft toch een vreemd gevoel. Maar wel een heel leuk gevoel, het gevoel dat er ‘leven’ is, dat er eindelijk een nieuw vervolg geschreven wordt aan ons verhaal. Het verhaal van Lavinia…

Hasta Luego,

Ana