Goede voornemens

Lavinia, vrijdag 10 januari 2020

Vanmorgen vroeg om 5 u werden we bruut wakker door het alarm die luidkeels loeide. We dachten eerst dat er inbrekers waren in de villa die met ons alarmsysteem is geannexeerd, dus schoot de adrenaline torenhoog. Wim schoot zijn kamerjas aan om te gaan kijken, maar ik was er helemaal niet gerust in. Toen hij wat dichterbij de app bekeek waar de info opstaat, bleek het gelukkig onze eigen achterdeur. Blijkbaar zat hij niet helemaal goed dicht en heeft hij het begeven om 5u… En zodra de deur niet meer in het slot zit wordt het alarm geactiveerd. Gevolg : we zijn klaarwakker, ondanks het feit dat ik nog diep in slaap was. Slaap die ik heel hard nodig heb, na weeral eens enkele nachten van stevig slaapgebrek. Maar –‘elk nadeel heb zijn voordeel’- en kan ik weer schrijven.
De feesten en bezoekjes zijn voorbij. Tijd om weer aan de slag te gaan. Eergisteren hebben we onze mentor, Mieke, en haar dochter uitgezwaaid die hier een week verbleven. Het was ongelooflijk genieten, lachen, een paar uitstappen, gaan eten, Pictionary spelen, heerlijk.
   
Het lekkere weer met in de zon toch temperaturen van net boven de 30 graden deed alles nog eens zo mooi stralen. We hebben eindelijk eens de echte Elie -dochter van Mieke- leren kennen. Want, na 30 jaar vriendschap tussen Mieke en mij, zie je elkaars kinderen wel opgroeien, maar blijven ze de kinderen van… Nu je zo dicht bij elkaar leeft, leer je elkaar kennen, en het moet gezegd, het is een topmeid. We hebben nu al enkele keren mogen ervaren dat de dochters van onze G5-vrienden die hier op bezoek kwamen ons hart gestolen hebben. Bovendien blijken ze zich hier echt goed in hun vel te voelen, wat mij in het bijzonder een heel fijn gevoel geeft. Het gevoel dat ook jongeren hier prima hun plekje vinden, en meer nog, het blijkbaar ook heel leuk vinden om veel tijd samen met ons door te brengen. En dat enkel en alleen omdat ze zich thuis voelen bij Wim en mij. In april komen mijn twee oudste kinderen op bezoek -we doen dan de tweede week van de paasvakantie dicht. Helaas kunnen de andere kinderen niet, maar dat neemt niet weg dat ik er enorm naar uitzie om ze hier te mogen ontvangen en tonen waar Wim en hun mama hun hart verloren hebben. Ik ben benieuwd of ook zij zullen zien wat wij zien. Maar vooral ben ik natuurlijk blij om nog eens enkele dagen met hen door te brengen, hen een beetje te verwennen met lekker eten, gezellig uitstappen doen, en veel bijpraten.
Maar voor het zover is, moet er nog heel veel gebeuren. Dit weekend komen ze voorbereidende werken doen voor een nieuw project dat we nog even stil houden. De week erna gaan de 8 dennen eruit en wordt de muur aan de ingang gedeeltelijk afgebroken, vernieuwd en verstevigd. Zware werken, zware kosten, maar allemaal ten voordele van onze gasten natuurlijk. Ikzelf ben bezig om ons huis wat gezelliger te maken, en ik voel een enorme creativiteit opkomen en heb zin om vanalles verder in te richten. Zo willen we de bar beter inrichten, moet er nog een en ander gebeuren in de sauna, wil ik gezellige hoekjes inrichten in de tuin, en ik wil eigen groentjes beginnen kweken. Allemaal leuke dingen waar ik enorm van kan genieten. In huis begint alles stilaan in orde te geraken. Alleen het bureel van Wim moet nog grondig opgeruimd worden. En dat is best nog wat werk.
We hebben eigenlijk maar goed nog anderhalve maand vooraleer onze eerste gasten eraan komen, dat lijkt voor sommigen nog heel veel, maar er moet nog heel veel gebeuren. Zo moeten we ook nog heel wat zaken bespreken op vlak van het operationele, wordt de website volledig aangepast, schrijven we de uitstappen uit, en proberen we nieuwe ideeën uit om onze gasten nog meer te kunnen aanbieden.
Gelukkig lopen de boekingen heel vlotjes binnen, wat toch een gerust gevoel geeft. Wim heeft heel hard gewerkt aan het op de kaart zetten van ons resort en dat lijkt nu zijn vruchten af te werpen. Nog maar net verscheen ook het artikel dat Filip Naudts en zijn vrouw schreven in het Nederlandse magazine UIT! naar aanleiding van hun bezoek aan Lavinia deze zomer. We zijn er best wel trots op.

Volgende week wordt het ook best nog spannend. Dan wordt namelijk voor het eerst de Award voor de beste blootaccomodatie uitgereikt die door Blootkompas (dé Michelingids voor naturisten) georganiseerd wordt. De winnaar wordt op de beurs in Utrecht bekendgemaakt. Benieuwd wie hem in de wacht gaat slepen. Stiekem hopen we bij de kanshebbers te zijn. We hebben heel wat positieve reviews van onze gasten, en een vrij hoge score. Maar of dat genoeg is? Het zou echt de kroon op het werk zijn, maar we moeten realistisch zijn, en vooral geduldig. Uiteindelijk maken de 180 accommodaties die erin vermeld staan allemaal kans. En we zijn ook nog maar vorig jaar gestart, maar toch, hoop doet leven, you never know…
Omdat we de voorbije maanden eigenlijk heel onverantwoord gegeten hebben, hebben we besloten om het nu terug veel gezonder aan te pakken. Ik voel aan heel mijn lijf dat het moe en log is van de vele ongezonde suikers en vetten. We willen -zoals wellicht 90% van de Europese bevolking- als goede voornemen voor het nieuwe jaar terug gezonder gaan leven. Dus worden karrevrachten groenten en fruit binnengehaald, zoek ik naarstig naar nieuwe receptjes, zoek ik gezonde alternatieven voor suiker, maak ik zelf yoghurtjes, en noem maar op. We willen ons lichaam in goede conditie brengen tegen het moment dat het seizoen volop begint. Ik heb er zin in, want ik weet dat dit me alleen maar goede en positieve energie zal geven. De eerste twee dagen ben ik alvast goed gestart.

Volhouden is natuurlijk veel moeilijker, maar ook alle begin is moeilijk 😉. Dus, we gaan ervoor. Wie gaat mee de uitdaging aan?

Hasta luego,
Annemie ofte Ana