46. Icarus

Lavinia, zaterdag 13 juni 2020

Moe, maar ook heel erg voldaan, bekomen we van de eerste week waarop we weer gasten konden verwelkomen. Na maanden smachten naar volk om ons heen, was het vorige week vrijdag eindelijk zo ver. En hoe vreemd het ook mag klinken, ook nu weer was het weer een rush tegen de tijd om alles ‘gastenproof’ te maken. Ik begrijp soms niet hoe dat komt, waarom het altijd plots heel snel dichterbij komt, en we altijd tijd tekort lijken te hebben. We hebben niet eens stilgezeten de voorbije winter en aansluitend de quarantaine periode. En toch weer gebrek aan tijd… Als ik erbij stil sta, dan is het net als met Kerst. Ook dan lijk ik heel erg lang op voorhand mijn voorbereidingen te treffen om geschenken te kopen, en alles te regelen. En altijd stel ik tot mijn ontsteltenis vast dat de tijd plots veel sneller voorbij is gegaan dan ik vermoedde. Zo ook nu.
De week voor het aankomen van de gasten, heb ik nog druk vanalles ineen geknutseld, de buitenkeuken en alle toestellen extra gepoetst. Dagenlang heb ik me beziggehouden met het maken van eigenzinnige wegwijzers, tot en met het ontwerpen en bedrukken ervan. Het zat al maanden in mijn hoofd dat ik dit wilde gaan maken, dus wilde ik het nu echt afwerken. En ik ben toch wel trots op het resultaat. Liever zelf dingen ineen knutselen met bovendien enkel gerecupereerd materiaal, dan het gewoon in de winkel te halen. Het blijft bovendien uniek, ook al heb ik mijn ideetjes dan wel van Pinterest gehaald. Een overigens zeer dankbare site voor elke creatieveling.

Door al mijn knutselen bleef er vanzelfsprekend minder tijd over voor andere noodzakelijke dingen. Gelukkig hadden we de hulp van onze Hollandse buren, een jong stel, waar we ondertussen al heel wat mee afgelachen hebben, die de tuin grondig onder handen hebben genomen. Tot mijn verwondering kregen zij in enkele uren met zijn tweetjes de tuin properder dan ooit. Weg onkruid, weg woekerende planten, alles netjes gerakeld. Wat een verademing om de tuin weer stilaan in zijn oude glorie hersteld te zien ! Ook de planten en bloemen zag je letterlijk herademen en dankbaar extra tot leven komen. Heerlijk ! Ik kan ze beiden niet genoeg bedanken hiervoor.

Ze zorgden ervoor dat de rush net even wat minder werd, want eerlijk gezegd, krijgen we het in ons eentje niet geklaard zonder die extra hulp. Het is onvoorstelbaar wat er allemaal komt kijken bij het ‘runnen’ van Lavinia. ‘Runnen’ willen we het niet noemen, want het is als het ware een uit de hand gelopen hobby. Natuurlijk moet je constant rekening houden met het feit dat het rendabel genoeg blijft om er net van te kunnen leven, maar eerlijk, meer hoeft dat echt niet te zijn. Zolang er gasten zijn, is er plezier, en is er ‘leven’. Dan pas krijgt Lavinia een ‘ziel’, de ‘ziel van Lavinia’ eigenlijk. Het klinkt een beetje heel erg zweverig en een beetje geitenwollensokken misschien. Maar je kunt je niet voorstellen hoe elke gast op zijn manier mee koers vaart met ons vlaggenschip. Hoe iedere gast met zijn talent, met zijn hobby, met zijn inbreng, het hart van Lavinia harder doet kloppen.

afbeelding : Cens

Laat het me concreet stellen, misschien begrijp je het dan.
Deze week was een koppel te gast bij ons, Ed en Yvon. (Ik heb hen netjes gevraagd of ik hun naam mocht vermelden 😉) Yvon volgt onze blog al heel lang en is trouwens Superfan. Grappig wel, ze krijgt als het ware een eervolle vermelding en een diamant erbovenop op Facebook. Door omstandigheden die we allemaal heel goed kennen, en waar ik echt niet meer wil over praten, hadden ze het geluk dat ze een week konden logeren in plaats van een arrangement van 3 dagen die netjes tussen twee boekingen door lag. Zowel zij, als wij, waren reuzebenieuwd om elkaar eindelijk ‘live’ te ontmoeten. Ook al wonen we dan maar een half uur van elkaar verwijderd. Het voelde heel erg natuurlijk toen we ze hier bij ons ontvingen. En nadien zei Yvon ook dat het volledig was zoals ze zich het had voorgesteld. Dank zij de blog had ze zich een mooi beeld kunnen vormen van hoe ons domein en de tuin eruitzagen, en hoe wij als mensen waren. Gelukkig was dat niet tegengevallen. Had gekund. Maar omdat ik best wel weet dat ik heel erg open ben in wat ik schrijf, mijn gedachten en mijn mening neerpen, is het bijna onmogelijk om ons anders te zien dan we in werkelijkheid zijn. Het bleef toch wel spannend voor ons natuurlijk, want zij schrijven geen blog. We hadden vooraf af en toe wel contact met elkaar, maar dat is toch een beetje anders. Het klikte echt wel, en dan is het natuurlijk heel erg fijn. Ook met de andere gasten trouwens. Niet moeilijk, ook Ed en Yvon zijn beiden zeer open, en dat praat net iets makkelijker.
Reeds van de eerste dag kwam Yvon schoorvoetend met een vraag. Of wij het leuk zouden vinden als Ed met zijn drone beelden zou maken vanuit de lucht van ons resort. Of wij dit leuk zouden vinden?! Het was gewoon een geschenk uit de hemel ! (letterlijk en figuurlijk 😊). Hoe vaak hadden we al tegen elkaar geopperd dat het misschien wel leuk zou zijn als we iemand zouden kunnen ontmoeten die voor ons luchtfoto’s zou kunnen maken zodat we die voor promo-doeleinden konden gebruiken. En net nu, op het moment waar we heel hard promotie nodig hebben, komt Sinterklaas in eigenste persoon met een drone ! Soms moet je toch wel heel erg veel geluk hebben in het leven. En natuurlijk is dat een echte ‘boy toy’ en vonden de mannen elkaar in het besturen van dit Icarus-wezen die de meest prachtige beelden kon schieten met een haarscherpe camera.

Wim vond het heerlijk om de wondere wereld van Lavinia vanuit de lucht te zien. En, eerlijk gezegd, ik ook. Ik was erdoor overdonderd, want het is echt wel kwaliteit. Niet zomaar een hebbedingetje zoals we er ooit eentje bij een of andere Chinese online shop bestelden voor 26 euro. Toen dachten we dat het echt wel super was. En gelijk begonnen we ermee te leren vliegen, wat niet zo simpel bleek omdat het natuurlijk een heel erg licht toestelletje is. Er mag geen zuchtje wind zijn, en bovendien bleek de handleiding -natuurlijk- enkel in het Chinees te bestaan. Maar, wij dachten het wel even te klaren. Dit zou ook wel zijn charmes hebben, wanneer we daar een filmpje mee konden draaien en op social media mee zouden uitpakken. Dus hebben we er toch wel vaak mee gevlogen, het ding heel erg laag houdend, want het zou zo door de wind meegenomen worden ergens ver weg in de bergen. Met als gevolg, naturist zijnde en dus alles naakt doende, de schroeven op een bepaald moment niet onzacht tegen mijn tepel scheerden. Niet zo fijn, pijnlijk zelfs. Tja, ook naakt zijn heeft zo heel af en toe een klein nadeeltje.
We kwamen er eigenlijk al snel achter dat het nooit beelden zou kunnen maken die voor publicatie zouden kunnen dienen. Een beetje gelijkaardig als zouden we een opblaasbubbelbad in de tuin plaatsen en onszelf wijsmaken dat we onze gasten een heuse Jacuzzi aanbieden. Het zou hoe dan ook niet meer dan een leuk speeltje blijven om af en toe eens mee te vliegen. Dus kwam onze gast echt wel op het juiste moment met zijn hobby op de proppen. Life can be beautifull ! Ik kan je alvast een voorproefje tonen, maar Wim heeft nog wat werk om er een mooie kortfilm van ineen te knutselen. Ik ben heel erg benieuwd naar het resultaat nadat hij er zijn creativiteit op heeft losgelaten.

Voorproefje van Lavinia vanuit Icarus-standpunt

Ik had gedacht om handig misbruik te kunnen maken van de covid-maatregelen door het trapje en de doorgang naar de moestuin af te sluiten met een lint. Zoals ik eerder al schreef, was mijn moestuin niet meer om aan te zien. Het was helemaal overwoekerd door onkruid, en eigenlijk was het nog amper te zien welke groenten er stonden. Ik moet zeggen dat ik mij dood schaamde ervoor, maar Wim vond het niet nodig om af te sluiten. Hoe groot was de kans dat mensen tot daar zouden stappen, en als dat al zo was, zouden ze het nooit erg vinden, aldus Wim.
Toen bleek dat Ed en Yvon wel heel erg geïnteresseerd waren in de tuin en op ontdekking uitgingen, zakte ik van ellende in mekaar. Ik hoopte heel sterk dat ze niet het trapje zouden opgaan, maar dat deden ze natuurlijk wel. Weeral bleek Sinterklaas, nu in de gedaante van Yvon, te verschijnen. Uren aan een stuk is ze in de weer gegaan om al het onkruid weg te halen. En het is best wel een groot stuk.

In het begin voelde ik mij toch wel wat ‘ambetant’, of zoals een Hollander zou zeggen ‘bezwaard’, maar, wat ik het voorbije jaar van Nederlanders leerde, is dat wanneer ze iets voorstellen, ze het ook echt willen. Ze stellen heus niets voor om iets te doen vanuit beleefdheid, om dan te hopen dat je er niet op ingaat en vriendelijk bedankt. Wel helemaal anders is dat bij Belgen. Ik heb al een beetje afgeleerd om dergelijke uitzonderlijk vriendelijke en hulpvaardige voorstellen af te slaan. Integendeel, ik geniet er enorm van omdat het mij het gevoel geeft dat onze droom zo beetje bij beetje mee opgebouwd wordt door en met al die gasten, vrienden en familie. Is er iets mooiers dan dit? De andere gasten die er op dat moment waren en zelf een b&b uitbaten geloofden hun ogen en oren niet toen ze hoorden dat zulke dingen hier gewoon spontaan gebeuren. Ze konden zich niet voorstellen dat iemand van hun gasten dit zou doen. Het is op de keper beschouwd ook wel uitzonderlijk te noemen, en het is een uiterst mooie flow die we laten gebeuren, omdat het betrokkenheid toont bij ons persoonlijk verhaal. En dat maakt ons verhaal succesvol. Het is een persoonlijk verhaal geworden, waar iedere gast deel van uitmaakt als hij dat wil. Het is een puzzel van een enorm aantal legstukjes, die alleen maar mooier wordt wanneer ze meer en meer gevuld wordt met unieke stukjes. Wij zijn zo heel erg dankbaar voor elk stukje, elke persoonlijke inbreng van iedereen die hier ooit te gast was en zo zijn eigen stempel drukt. Het hoeven heus geen grootse dingen te zijn, een eenvoudige tip, een receptje, urenlang lachen, een persoonlijk verhaal, allemaal maken ze Lavinia tot wie ze is, een uniek stukje hemel op aarde…

Afbeelding : La gazette des communes

“Maak van je leven een droom en van je droom een realiteit…” (Alexander de Saint Excepury)

Hasta luego,
Annemie ofte Ana

Heb je een blogverhaal gemist ? Lees dan hier meer…