Lavinia, 1 jaar later… de kroon op ons werk

Woensdag 15 januari 2020

Deel 1, woensdag 11 u

We zijn welgeteld 1 jaar geleden verhuisd naar Spanje om er ons nieuwe kindje, Lavinia te verwelkomen. Het is een ongelooflijke rat race geworden waarbij we verre van stilgezeten hebben. Als ik op dat voorbije jaar terugkijk, is het eigenlijk toch vrij uitzonderlijk welke bergen we verzet hebben.  Vijf maanden en een half heel zware renovaties aan elke villa, aan de tuin, de zwembaden, alles, alles. We zijn in staat geweest om -dank zij een uitzonderlijk goed team van werklieden en hun coördinator en met de hulp van de vele Spanjaarden die we zelf aantrokken- de ruïne die het voormalige ‘La Datcha’ was om te toveren tot een ware oase van rust en schoonheid. ‘Lavinia’ zoals we ons sprookje hebben gedoopt.

Niemand had gedacht dat dit mogelijk was, maar wij zijn er altijd blijven in geloven, en zijn er dag en nacht, elke dag opnieuw mee bezig geweest. Vanaf het moment dat onze plannen concreet begonnen te worden, tot de verhuis, en tenslotte tot de officiële opening, en natuurlijk tot op heden nog altijd, zij het in een andere vorm. Wim is een master in de marketing, en dat heeft ervoor gezorgd dat de gasten de weg tot bij ons vonden. En dan vooral ook de juiste gasten. En dit betekent eenvoudig weg : gasten die zich thuis voelen bij ons, en die het gevoel hebben dat ze alles mogen loslaten en genieten, puur zichzelf zijnde. En dat is onze grootste betrachting. Mensen de kans geven om terug tot zichzelf te komen en te mogen zijn wie ze zijn.

Vrijdagnamiddag kreeg ik plots een telefoontje van Liza van NFN (Nederlandse Federatie Naturisme). Op kousenvoeten begon ze over de Blootkompas Award waar 180 accommodaties automatisch aan deelnemen.

Mijn hart begon sneller te slaan, omdat ik wel dacht dat het een kennisgeving was over de toekenning van de award, dus zette ik de speaker op zodat Wim kon mee volgen. Ik wist niet goed wat denken, omdat het voorzichtig en schoorvoetend klonk, waardoor ik dacht dat we uiteindelijk genomineerd zouden worden, maar derde of zo geëindigd waren. Maar op een gegeven moment sprak ze het woord ‘embargo’ uit -een woord waarvan ik de betekenis niet kende- en zag ik traantjes in Wim zijn ogen, die blijkbaar wèl wist wat dat betekende. Pas toen Liza ons proficiat wenste en de boodschap uitsprak dat wij de Award gewonnen hadden, drong het tot me door. We waren allebei van de kaart, wisten niet wat we ermee aan moesten, want dit hadden we alleen maar in onze stoutste dromen durven hopen. Ze vroeg ons of we konden aanwezig zijn woensdag om 17 u om de prijs in ontvangst te nemen. Ook dit overviel ons een beetje, maar Wim knikte heftig ‘ja’. We kwamen zowieso. We zouden wel zien hoe we het praktisch organiseerden. Van zodra de telefoon neerlag, vielen we mekaar in de armen en huilden van geluk en dankbaarheid. Vijf minuten later begonnen we onze agenda te doorbladeren, afspraken af te zeggen en te verplaatsen, vluchten te boeken, een verblijfplaats te zoeken en noem maar op. Ik kan zeggen dat mijn leven er sedert Lavinia wel heel avontuurlijk en verrassend op geworden is. Het lijkt wel of je nooit op voorhand weet hoe je dag er gaat uitzien. Vroeger zou mij dat een hoop stress bezorgd hebben, nu vind ik het alleen maar boeiend en heel erg leuk. Een embargo betekent natuurlijk wel : absoluut stilzwijgen. En laat dat nu net onvoorstelbaar moeilijk te zijn. Dus heeft Wim via FB en andere digitale kanalen mensen al wat getriggerd, zonder ook maar iets te laten blijken dat in de richting wijst van onze Award. En blijkbaar lukt dat goed. Mensen zijn benieuwd, maar niemand raadt de ware toedracht. Ze denken dat we promo gaan voeren. That’s it. 😊

Zo komt het dus dat we nu in een heel knus en leuk appartementje zitten in het centrum van Utrecht als uitvalsbasis voor de vakantie beurs. Straks om 17 u worden we daar verwacht om de award in ontvangst te nemen, en er hoort een foto-moment bij. Heel erg spannend wel. Het doet wel vreemd om van nul te beginnen, zonder enige ervaring in de toeristische branche, en dan dit in de wacht te slepen. Voor ons is het duidelijk : wij zijn een top-team, een tandem, waarbij we ongelooflijk veel respect voor elkaar en voor elkaars talenten en tekorten hebben. Anders was dit nooit geworden wat het ondertussen is. Het sterkt ons alleen maar dat dit een goede beslissing was, en geeft ons alleen nog meer zin om door te gaan en nog verder uit te bouwen.

Yes, we can ! Yes, we did it!

Deel 2 : donderdag, 16 januari 2020

Het was best wel spannend toen we gisteren naar de vakantiebeurs in Utrecht trokken. Vanuit ons gezellige huur-appartementje midden in de stad trokken we te voet, met één van onze bagagekoffertjes achter ons aan rollend, over de klinkers van de stad. Een heerlijke wandeling, door oergezellige straatjes, met uniek ogende winkeltjes en typische Hollandse huisjes die zoveel charme uitstralen dat ik er volledig van onder de indruk was.

Zo anders dan in Vlaanderen of in Spanje, maar wat een sfeer ! Ondanks het druilerige donkere weer, kon mijn geluk niet op om weeral zoiets te mogen ervaren. En ik ben blij dat we holderdebolder toch naar hier overgevlogen zijn, ondanks mijn zware bedenkingen over ons budget. Jammer genoeg begon het te regenen, en besloten we toch maar de bus te nemen voor de laatste kilometer, want er was gezegd dat er een foto-moment zou zijn, dus kon ik het niet maken om met een ‘ananas coupe’ op de foto te staan. Ook niet met kletsnatte kleren. Omdat het betaalapparaat in de bus niet werkte, besloot de vriendelijke chauffeur dat we gewoon konden meerijden zonder betalen. En al was het dan misschien maar een klein bedrag, het voelde als een mooi geschenkje dat we kregen. We hadden besloten om een koffertje mee te nemen voor het geval we een aandenken zouden meekrijgen. Dus hadden we netjes een plekje voorzien om iets te kunnen meenemen, ook op de terugvlucht naar Spanje. We waren heel erg benieuwd wat het zou worden.

Rond 15 u of zo zijn we aangekomen op de beurs, en begonnen de kriebels toch wel te komen. We trokken naar het ‘Blootstraatje’ waar we recht naar de stand van NFN gingen om ons voor te stellen en praktische afspraken te maken. Liza, die alles regelde in verband met de award-uitreiking, was op dat moment elders in de hallen een aantal afspraken aan het regelen en zou pas kort voor de uitreiking terug zijn. Dus, van de nood een deugd maken, en netwerken. Zo konden we Martine en Pierre ontmoeten die Grottamiranda uitbaten in Italië. Een zeer vergelijkbaar resort. Het werd een heel aangename ontmoeting met heel fijne mensen. We wisselden ervaringen uit, en bleek dat ze ons (her)kenden van onze foto’s op Instagram, en dat ze ons ook volgden op social media. Fijn om te horen. We praatten nog met heel wat andere mensen, onder andere met reisorganisatoren Euronature en Internatuur waarmee we samenwerken, en telkens moesten wij zwijgen over de ware toedracht waarom we er plots wel aanwezig waren, terwijl we vooraf hadden gezegd dat we er niet konden zijn. Best vervelend, want we blijven graag eerlijk tegen iedereen. Maar, embargo is embargo, en daar houden we ons aan. Om 17 u was het uiteindelijk zover, en begon de speech van de dames van Blootkompas. Er werd een onderscheid gemaakt in campings, sauna’s en accommodaties -waartoe wij behoren. Telkens las Liza ook een aantal reviews voor die tekenend waren voor de trend van de berichten die ze op hun website hadden ontvangen (lees een vb. van de voorgelezen reviews onderaan). Het was mooi om dat te horen voorlezen, en zowaar was Wim weer heel erg aangedaan zoals het hem siert, en zag je dat de omstaanders hier ook wel onder de indruk van waren. Met heel veel trots hebben we de vele geschenken dankbaar in ontvangst genomen. Een prachtige ruiker bloemen in een kartonnen zakje met water, waar ik de ganse tijd mee geworsteld heb, maar bovenal de heel mooie glazen award en het tegelplaatje met de tekst : “ accommodatie van het jaar 2020 – Lavinia Naturist Resort’.

Apetrots waren we! We bleken het best -door onze gasten- beoordeelde naaktvakantieverblijf te zijn van de 180 verblijven die opgenomen zijn in Blootkompas, hotels, B&B’s en resorts. Daar horen de campings niet bij. Toch wel een prestatie, volgens de mensen van NFN, gezien het feit dat we eigenlijk nog maar 1 seizoen gedraaid hebben. Want ook enkel de reviews van mei tot 31 december 2019 werden in de beoordeling opgenomen.

Er werden foto’s genomen van de winnaars van elke categorie, en felicitaties uitgesproken en dankbaar aangenomen. Het was een heel gezellig samenzijn, in deze -voor ons- unieke situatie. We kregen een instant vrienden-onder-elkaar-gevoel. We leerden de mensen van Blootkompas beter kennen, en het bleken stuk voor stuk hele fijne mensen te zijn, die oprecht blij waren met ons geluk. Ook maakten we naderbij kennis met de camping-winnaars, Jolanda en Johan, een Belgisch koppel nota bene die Le Clos Barrat uitbaten in Frankrijk. Ook met hen hadden we een zeer aangenaam contact en een fijn gevoel. Op de after-party in de één van de hallen loeide luide muziek, en was er volle ambiance.

Er werden hapjes en drankjes geserveerd, op zijn Hollands natuurlijk met bitterballen en hamburgertjes. Het contrast met onze rustige levensstijl kon niet groter zijn, maar het zeer aanstekelijk enthousiasme van iedereen die met ons mee vierde maakte het tot een uitgelaten, vrolijk feestje. We hebben genoten van het uurtje uitgelaten zijn, maar omdat we toch nog ergens een hapje wouden eten, hebben we er vrij vroeg de stekker uitgehaald. Want hier in Nederland vind je amper iets om uit te eten na 21 uur. Laat dat nu net het uur zijn waarop je in Spanje zelfs vaak nog niet eens een restaurant vindt dat al open is! Vreemd hoe we toch al zo snel gewoon geworden zijn aan het Spaanse leven, want we waren een beetje verbaasd toen we bij enkele eetgelegenheden niet meer konden eten omdat de keuken bijna dicht was.

Vandaag wordt een persbericht uitgestuurd, en NFN heeft ons verwittigd voor wat dat teweeg zal brengen aan reacties. We zullen ons moeten klaar houden blijkbaar, want ze hebben 300 000 unieke bezoekers op hun website gehad in 2019!

We kunnen dus nog even genieten van dit heerlijke gevoel en van de gezellige drukte van Utrecht, om ons dan vervolgens volop voorbereiden om onze toekomstige gasten datzelfde vakantiegevoel te geven. We hebben er alvast heel veel zin in !

Hasta luego,

Annemie ofte Ana

De voorgelezen recensie…

“Ik heb het gevonden: een oasetje in Spanje met Anna en Wim. Dit resort ademt rust uit, rust en stilte die je ondergaat als je even gaat zitten. Een groene parel waar je overdag de eksters en ‘s nachts de fonkelende sterren ziet. Waar je ook de twinkeling in de ogen van de uitbaters opmerkt, dit is een liefdeskoppel die hun resort uitbaat met hart en ziel, ze geven alles wat ze kunnen om je verblijf zo heerlijk mogelijk te maken. Heb je een vraag, een wens, een verjaardag; je wordt op je wenken bediend en altijd met de glimlach en de droge humor van Wim. Anna kookt voortreffelijk, speciaal en weet oplossingen voor de vele voedselallergieen. Wim organiseert vele activiteiten waar er veel gelachen en plezier gemaakt wordt. Onze woning met veranda was top, zicht op de zee, zon op mijn gezicht. De sauna was geweldig, de hangmat zalig. Zwemmen in het zwembad (2) voelde aan als herboren worden in het ultrazachte water. Kortom steeds weer heel prettig en relaxt bloot recreeren! De bar is ook een gezellige plek om te vertoeven op het terras. We bestelden ontbijt op dit terras en Anna kwam fier met haar zelfgemaakte brood, confituurtjes en yoghurt even bij ons zitten om ons wegwijs te maken in de omliggende bezienswaardigheden. En Met Wim maakten we een wandeling achter het resort waar de stilte en de natuur tastbaar is. We komen gegarandeerd terug juist omdat dit een zeldzaam oasetje is.”